İKİ TEMEL POLİTİKA: HERKES İÇİN SPOR VE ELİT SPOR POLİTİKASI
TWO BASIC POLICIES: SPORTS FOR ALL AND ELITE SPORTS POLICY
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14945675%20Anahtar Kelimeler:
Spor politikası, Elit spor politikası, Herkes için spor politikasıÖzet
Araştırma elit sporcu ve herkes için spor politikası olan iki ana politikanın işlevlerini ve mevcut durumunu ortaya koymak amacıyla tasarlanmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi kullanılmıştır. Bu yöntemle Türkiye'deki elit spor ve herkes için spor politikalarının mevcut durumu ve uygulama sorunları incelenmiştir. Veriler; resmi raporlar, spor politikası belgeleri, akademik literatür ve uluslararası kurumların yayınlarından elde edilmiştir. Spor politikaları, bir ülkenin sporu geliştirmek için uyguladığı stratejileri kapsar ve hem elit sporcuların yetiştirilmesini hem de toplumun tüm kesimlerinin spor yapmasını hedefler. Herkes için spor politikası, toplumun geniş kesimlerinin düzenli olarak spor yapmasını teşvik eder ve toplumsal refahı artırmayı amaçlar. Sağlık sorunlarının önlenmesi, sosyal entegrasyonun sağlanması ve yaşam kalitesinin yükseltilmesi gibi hedeflerle hareket eder. Özellikle dezavantajlı grupların spora erişimini artırmak için özel politikalar uygulanır. Elit sporcu yetiştirme politikaları ise uluslararası arenada başarılı olacak sporcular yetiştirmek için planlanır. Bu politikalar yetenek taramaları, eğitim programları ve altyapı yatırımlarını içerir. Uluslararası başarıyı hedefleyen bu politikalar, ulusal gururu artırmak ve ülke imajına katkıda bulunmak amacıyla stratejik olarak tasarlanır. Türkiye'deki spor politikalarının etkinliği, uygulamadaki merkeziyetçi yaklaşım ve altyapı eksiklikleri nedeniyle sınırlı kalmaktadır. Bölgesel farklılıklar ve yerel ihtiyaçlar göz ardı edilmekte, özellikle okul sporlarına yeterince önem verilmemekte, paydaş kurumlar arasında koordinasyon eksikliği yaşanmaktadır. Spor politikalarının başarısı için kapsamlı planlama, iyi yönetişim ve yerel koşulların dikkate alınması önemlidir. Gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında, Türkiye'de spor politikalarının daha etkin olması için özellikle okul sporlarının desteklenmesi, yerel yönetimlerin aktif katılımı ve herkes için spor ile elit spor politikalarının bütünleşik bir şekilde uygulanması gerekmektedir.
Referanslar
Açıkada, C., & Hazır, T. (2016). Uzun süreli sporcu gelişim programları: hangi bilimsel temellere oturuyor?. Spor Bilimleri Dergisi, 27(2), 84-99.
Avrupa Komisyonu. (2021a). EU Work Plan for Sport 2021-2024. Brussels.
Avrupa Komiyonu. (2021b). Promoting Good Governance in Sport. Brussels.
Avrupa Konseyi. (2020). European Sports Charter. Strasbourg.
Avrupa Parlamentosu. (2021). The Socio-Economic Impact of Sport in Europe. Brussels.
Bergsgarda, N. A., & Norbergb, J. R. (2010). Sports policy and politics – the Scandinavian way. Sport in Society, 13(4), 567–582.
Bosscher, V. D., Sotiriadou, P., & Bottenburg, V. M. (2013). Scrutinizing the sport pyramid metaphor: an examination of the relationship between elite success and mass participation in Flanders. International Journal of Sport Policy and Politics, 5(3), 319-339. doi:10.1080/19406940.2013.806340
Breitbach, S., Tug, S., & Simon, P. (2014). Conventional and genetic talent identification in sports: will recent developments trace talent?. Sports medicine, 44, 1489-1503.
Brown, L. & Davis, K. (2020). Technological Innovations in Sports: Enhancing Performance and Reducing Injuries. International Journal of Sports Science, 25(4), 567-590.
Coakley, J. (2007). Sport in Society: Issues and Controversies (9th ed.). New York: McGraw Hill.
Çeviker, A., Mumcu, H. E., Şekeroğlu, M. Ö., & Bayrak, M. (2018). UNICEF’e Göre Türkiye’de Dezavantajlı Kabul Edilen Grupların Sportif Etkinliklerle Sosyal Uyumun Sağlanması. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(12), 221-238.
Ekholm, D., & Sol, S. L. (2020). Mobilising non-participant youth: using sport and culture in local government policy to target social exclusion. International Journal of Cultural Policy, 26(4), 510-523. doi:10.1080/10286632.2019.1595607
Eime, R. M., Young, J. A., Harvey, J. T., Charity, M. J., & Payne, W. R. (2013). A Systematic Review of the Psychological and Social Benefits of Participation in Sport for Children and Adolescents: Informing Development of a Conceptual Model of Health through Sport. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 10(98), 1-21.
Gallahue, D. L., & Ozmun, J. C. (2012). Understanding Motor Development: Infants, Children, Adolescents, Adults. McGraw-Hill Education.
Gök, Y., Sunay, H. (2010). Türkiye ve Fransa’da uygulanan spor yönetiminin kamu yönetimi açısından karşılaştırılması, Spormetre, VIII, (1): 7-16. s.8.
Green, A. & Johnson, R. (2021). Sports Diplomacy: A Tool for International Relations. Global Sports Policy, 9(1), 67-89.
Green, M. (2006). From ‘Sport for All’ to Not About ‘Sport’ at All? Interrogating Sport Policy Interventions in the United Kingdom. European Sport Management Quarterly, 6(3), 217-238. doi:10.1080/16184740601094936
Henry, I. (2011). European policy systems and sport-for-all as a policy objective. IOC’s OSC Postgraduate Grant Selection Committee.
Hoekman, R., & Scheerder, J. (2021). Sport policy practice and outcome: theoretical and empirical approaches. European Journal for Sport and Society, 18(2), 103-113.
Houlihan, B. (1997). Sport, policy, and politics: A comparative analysis. London: Routledge.
Houlihan, B., & Green, M. (2008). Comparative elite sport development: Systems, structures and public policy. London: Elsevier.
Janssen, I., & LeBlanc, A. G. (2010). Systematic review of the health benefits of physical activity and fitness in school-aged children and youth. International journal of behavioral nutrition and physical activity, 7, 1-16.
Jens De Rycke, & Veerle De Bosscher. (2021). The cure or the cause? Public opinions of elite sports’ societal benefits and harms. Sport in Society, 24(7), 1070–1093.
Klostermann, C., & Nagel, S. (2014). Changes in German sport participation: Historical trends in individual sports. International review for the sociology of sport, 49(5), 609-634.
Lindsey, I. & Chapman, T. (2017). Enhancing The Contribution Of Sport To The Sustainable Development Goals: Chapter 4, Pp. 31-44 (Commonwealth Secretariat, 2017)
Mumcu, H. E., Karakullukçu, Ö. F., & Karakuş, M. (2019). Youth employment in the sports sector. OPUS International Journal of Society Researches, 11(18), 2649-2665.
Parker, D. (2019). The Social and Economic Impact of Sports on Society. Sports and Society Review, 14(4), 210-225.
Proni, M. W. (2021). The Football Industry in Brazil. Football and Social Sciences in Brazil, 335-371.
Sam, M.P. & Jackson, S.J. (2006). Developing National Sport Policy Through Consultation: The Rules of Engagement, Journal of Sport Management, 2006, 20, 366-386.
Simon, R.L., Torres, C. R. and Hager P.F. (2015). Fair Play. The Ethics of Sport. 4th edn. Boulder, CO: Westview Press.
Smith, J. (2019). The Role of Public and Private Sector Cooperation in Sports Development. Journal of Sports Management, 34(2), 123-145.
Thompson, P. (2018). Ethical Values and Fair Play in Sports. Ethics in Sports, 12(3), 234-250.
Trudeau, F., & Shephard, R. J. (2008). Physical Education, School Physical Activity, School Sports and Academic Performance. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity, 5(1), 10.
Tokarski, W., Tosounidis, A., & Zarotis, G. F. (2023). The need for health and prevention through fitness sports. European Journal of Sport Sciences, 2(4), 34-42.
Turgut, A., & Mumcu, H. E. (2023). The Effect Of Coachıng Systems On Olympıc Success: The Case Of The Unıted States And The Russıan Federatıon Coachıng Educatıon Systems. International Journal Of Education Technology & Scientific Researches, 8(23).
Türkmen, M., İmamoğlu, O., & Dilek, A. N. (2017). Türkiye’de Sporcu Eğitim Merkezleri ve Olimpik Hazırlık Merkezleri. International Journal of Cultural and Social Studies (IntJCSS) December 2017 : Volume 3 (Special Issue)
Weed, M.i (2009). The potential of the demonstration effect to grow and sustain participation in sport. Review paper for Sport England. Canterbury Christ Church University: Centre for Sport, PhysicalEducation & Activity Research (Spear).
White, M. (2020). Environmental Sustainability in Sports. Journal of Environmental Sports Studies, 18(2), 102-119.
Ek Dosyalar
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Hasan Erdem Mumcu, Neşe Mumcu, Osman Kusan, Onur Öztürk
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
