THE EFFECT OF YOGA AND DANCE ON SPIRITUAL DEEPENING
YOGA VE DANSIN RUHSAL DERİNLEŞME ÜZERİNE ETKİSİ
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.15038037Özet
Bu çalışma, yoga ve dansın ruhsal derinliğe katkılarını incelemeyi amaçlamaktadır. Günlük hayatta bu iki pratiğin bireylerin fiziksel ve zihinsel sağlığı üzerindeki etkilerini araştırarak, iç denge ve kişisel gelişim üzerindeki rollerini keşfetmeyi hedeflemektedir. Hem yoga hem de dans, bireysel olarak fiziksel esneklik ve zihinsel sakinliği artırmada etkili olurken, bir araya geldiklerinde çok daha güçlü bir etki yaratmaktadır. Yoga, esnekliği artırarak zihin ve beden arasındaki bağlantıyı güçlendirirken, dans duygusal ifadeye ve özgürlüğe olanak tanımaktadır. Çalışma, yoga ve dansın birleşiminin kişisel farkındalığın gelişiminde, duygusal dengenin sağlanmasında ve iç huzurun elde edilmesinde son derece etkili olduğunu vurgulamaktadır. Bu uygulamaların entegrasyonu, sadece fiziksel sağlık açısından değil, aynı zamanda ruhsal derinlik ve iyi oluş açısından da büyük önem taşımaktadır. Ayrıca farkındalıkla desteklendiğinde, bireylerin stresle başa çıkma becerilerini artırarak zihinsel sağlıklarını güçlendirdiği görülmektedir. Sonuç olarak, yoga ve dansın bireylerin iç dengesini bulmalarına, duygusal ve zihinsel sağlıklarını iyileştirmelerine ve stresle daha etkili bir şekilde başa çıkmalarına yardımcı olan güçlü araçlar olduğu sonucuna varılmıştır.
Referanslar
Akarsu, R. H., & Rathfsch, G. (2018). Sihirli Bir Yol: Gebelik Yogası A Magic Way: Pregnancy Yoga. Smyrna Tıp Dergisi, 57, 61.
Alkan, E., & Özçoban, F. A. (2017). Yoganın gebelik, doğum ve doğum sonuçları üzerine etkisi effect of yoga on pregnancy, delivery and birth outcomes. Smyrna Tıp Dergisi (3), 64-71.
Altan Sarıkaya, N., Ayhan, H., & Sukut, Ö. (2017). Use and effect of dance and movement therapy in different groups.
Betül, S. (2011). Huzura Sekiz Adım Yama-Niyama-Asana. Doğal Yollarla İyileşme Yöntemleri ve Bilinçli Yaşam Derneği İktisadi İşletmesi Yayınları 1. Basım Şubat 2011, Ankara. ISBN: 978-605-88223-2-0.
Cahn, B. R., & Polich, J. (2006). Meditation states and traits: EEG, ERP, and neuroimaging studies. Psychological Bulletin, 132(2), 180.
Desikachar, T. K. V. (1995). The Heart of Yoga: Developing a Personal Practice. Inner Traditions.
Duman, Ö., & Koca, C. (2020). Modern Yoganın Analizi: Cinsiyetlendirilmiş Bir Sosyal Alan. Fe Dergi, 12(2), 59-73. https://doi.org/10.46655/federgi.842925
Efe, F., & Keyvan, A. (2021). Kaygı, depresyon ve travma sonrası stres bozukluğunda yoganın etkililiği: Bir gözden geçirme. Uluslararası Egzersiz Psikolojisi Dergisi, 3(1), 1-11.
Feuerstein, G. (2003). The Deeper Dimension of Yoga: Theory and Practice. Shambhala Publications.
Field, T. (2011). Yoga clinical research review. Complementary Therapies in Clinical Practice, 17(1), 1-8.
Hackney, M. E., & Earhart, G. M. (2010). Effects of dance on movement control in Parkinson’s disease: A comparison of Argentine tango and American ballroom. Journal of Rehabilitation Medicine, 42(4), 472-478.
Hanna, J. L. (1987). To Dance is Human: A Theory of Nonverbal Communication. University of Chicago Press.
Iyengar, B. K. S. (2001). Light on Yoga: The Bible of Modern Yoga. Schocken Books.
Iyengar, B. K. S. (2005). Light on the Yoga Sutras of Patanjali. HarperCollins UK.
Karpati, F. J., Giacosa, C., Foster, N. E., Penhune, V. B., & Hyde, K. L. (2015). Dance and the brain: A review. Annals of the New York Academy of Sciences, 1337(1), 140-146.
Koch, S. C., Kunz, T., Lykou, S., & Cruz, R. (2014). Effects of dance movement therapy and dance on health-related psychological outcomes: A meta-analysis. The Arts in Psychotherapy, 41(1), 46-64.
Kuru, S., & Olgaç, P. (2017). Dance And Costume Desıgn. Route Educational And Social Science Journal Volume 4(6), October 2017
Ovayolu, Ö., & Ovayolu, N. (2019). Yoga uygulamalarında kanıtlar. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 6(1), 44-49.
Pascoe, M. C., & Bauer, I. E. (2015). A systematic review of randomised control trials on the effects of yoga on stress measures and mood. Journal of Psychiatric Research, 68, 270-282.
Payne, H. (2006). Dance Movement Therapy: Theory, Research, and Practice. Routledge.
Rehfeld, K., Lüders, A., Hökelmann, A., Lessmann, V., Kaufmann, J., Brigadski, T., & Müller, P. (2018). Dance training is superior to repetitive physical exercise in inducing brain plasticity in the elderly. PLoS One, 13(7), e0196636.
Saraswati, S. (2008). Asana Pranayama Mudra Bandha. Yoga Publications Trust.
Şahin, E. (2024). Sakarya Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Öğrencilerinin Dans Özyeterliliklerinin İncelenmesi= Examination Of Dance Self-Efficacy Of Sakarya University State Conservatory Students (Master's thesis, Sakarya Üniversitesi).
Tercan, C. (2016). Topluma katılım aracı olarak dans. Yüksek lisans tezi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
Torğutalp, Ş. (2018). Effects of yoga principles (Asana, Pranayama and Meditation) on brain waves. Turkish Journal of Sports Medicine, 53.
Turan, Z. (2016). Üniversite öğrencilerinin dans özyeterlikleri üzerine bir çalışma. Yedi: Sanat, Tasarım Ve Bilim Dergisi, (16), 33-46.
Turan, Z., Çamlıyer, H. (2016). Dans eğitiminde temel hareket becerilerinin sınıflandırılması. Motif Akademi Halkbilimi Dergisi, 9(17), 9-28.
Van der Kolk, B. (2014). The Body Keeps the Score: Brain, Mind, and Body in the Healing of Trauma. Penguin Books.
Ek Dosyalar
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Faik öz, Özcan Ercan
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
